Sagada is de nummer 2 in de toeristische gidsen die de bergprovincie beschrijven. 's Morgens vroeg (voor ons toch) worden we uit onze slaap gewekt door een fanfare in de verte: ze begeleidt de stoet van oud-studenten van de lokale school die jaar per jaar in de stoet mee opstappen; enkele jongeren voeren een lokale traditionele dans uit op de tonen van een gong.
Sagada heeft zijn vermaardheid te danken aan de ondergrondse grotten waaronder de Lumiang Cave (een beetje zoals ons grotten van Han). De afdaling in de cave is een hele belevenis en vereist stevig schoeisel, hoewel dit voor onze Filippijnse gidsen een klusje is dat zij verrichten op hun 'sloffen'. De vleermuizen kwetteren boven onze hoofden en kijken niet om naar onze menselijke aanwezigheid om hun uitwerpselen rijkelijk rond te strooien... Alle studenten wagen zich door de ondergrondse beek en wrikken zich lenig door de speleologieholte om het tweede deel van de grotten te betreden. Anderhalf uur later bereiken allen (al dan niet met een lichte blauwe plek) de uitgang van de grotten.
Op de terugweg slaan we met onze gidsen een zijweg in om de opeengestapelde coffins te bezoeken bij de ingang van de Burial Cave. Eeuwenlang (tot voor de kerstening begin 19de eeuw) behoorde het tot het dodenritueel van de inwoners van Sagada om hun overledenen tegen de rotswand op te tassen of op te hangen.
Na een pic-nic en douchebeurt bezoeken we na de middag het private episcopaalse (anglicaanse) St. Theodore's Hospital waar dokter, verpleegsters en personeel zitten te wachten op patiënten... Achter de Anglicaanse kerk gaan we op weg naar de Echo Valley waar zich nog een paar hanging coffins bevinden. Wanneer we door het christelijke kerkhof wandelen grazen de koeien op hun gemak tussen de graven en zit een groepje jongeren op de zerken te lachen en te praten: iets wat wij ons moeilijk kunnen inbeelden...
Enkelen gaan terug naar de winkeltjes in het dorp, anderen gaan mee naar de zondagsmis van de katholieke parochie. Tot onze verrassing komt er nauwelijks iemand opdagen van Sagada zelf (er was het feest van die dag!) tenzij enkele lieve misdienaartjes van de aanpalende Barangay en 3 lokale mensen. Wanneer de pastoor Fr. Eugeen ziet laat die aan hem het zondagswerk over. Na de mis voeren we - in een regenbui - de misdienaartjes naar huis en bezoeken we de lokale barrio waar zij wonen. 's Avonds eten we samen 'vrij westers' in het Yoghurt House, en wordt onze laatste avond Sagada afgesloten in de lokale pubs...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten