Dag 14: Naar Mayoyao; pech op de weg part 2

De weg van Banawe naar Mayoyao is slechts 40 km en neemt met een een sterke terreinwagen zo'n 3 uur in beslag. De vans geladen met studenten en bagage, zullen er zeker meer over doen, that's for sure. Deze weg lijkt namelijk op een slecht onderhouden 'boskarierre' en als je op bepaalde momenten een tegenligger moet kruisen met aan de linkerkant een rotswand en rechts een afgrond dan vraagt dit tijd en behendigheid van de drivers om de klus te klaren. So far, so good tot een van de vans meer en meer lijkt te slepen tegen de stenen waaraan een lekke band ten grondslag ligt.
Dit is snel verholpen tot een van de vans op 9 km van Mayoyao lijkt achter te blijven. Gaan kijken lijkt de enige oplossing en olieverlies met motorpech ligt aan de oorzaak... We rijden met de pick-up en een van de vans door naar Mayoyao, zetten er de eerste groep studenten af, keren met een jeep terug die de van vanuit de bergpas sleept tot het katholiek parochiaal centrum. We eten iets later ons middagmaal dan voorzien en trekken in op onze eenvoudige slaapgelegenheid. Nadien bezoeken we het lokale hospitaal en trekken met enkele extra 4X4's de bergtoppen in naar het viewpoint in de hoogte. Wat we hier zien aan panorama over de rijstvelden, zo goed als zeker 300 graden, is ongelooflijk!
Na het avondmaal hebben de vrienden van de parochie ons, als verrassing, een avond bezorgd met lokale muziek (gong) en dans; ook onze meisjes zetten in local weaving hun beste beentje voor. Voor de jongens ontbreekt de string en zij dansen dus niet mee... Hierna zingen de locals spontaan enkele liederen die een mix vormen van nationale lokale fierheid, persoonlijke Filippijnse trots, verheerlijking van de natuur, religieuze emotie... Wanneer ze ons om een zingend antwoord vragen, ervaren we hoe groot de culturele tegenstelling wel is... Bij een stukje taart, rijstwijn of een biertje genieten we rond het kampvuurtje na, en na de wederzijdse slot- en dankwoordjes zoeken we ons bedje op...