Dag 11: Naar Mainit

Nog een geluk: deze morgen stond er toch geen 'hond en vis' op het menu: op 1 april konden ze vis noch hond meer leveren...
We vertrekken vanuit het centrum Teng-Ab nog hogerop richting Mainit langs een veredelde gravé-weg met een paar betonstroken waarop twee gemotoriseerde voertuigen elkaar nauwelijks kunnen passeren. We bereiken na een 10-tal kilometer (=45 minuten) met prachtige vergezichten, de Barangay Guina-ang. Waren gisterenavond bij het kaartspel hearts, diamonds, clubs of spades troef, hier is het poverty... In kleine platen hutjes van 4 op 4, omringd door rijstveldjes, (over)leeft men vaak met een kleine tien mensen samen. We splitsen ons in groepjes op en lopen eens tussen de huisjes door, of leggen aan de hand van een wereldbol uit de klas aan enkele tienermeisjes uit dat niet alle blanken Americanos zijn, maar bvb ook uit Europa kunnen komen.
We wandelen nog een 3-tal kilometer verder naar een nog groter "hol van Pluto", nl. Barangay Mainit, maar dit om een heel speciale reden... Misschien heeft de theologische commissie van het Vaticaan het 'voorgeborchte van de hel' vorig jaar afgeschaft, en toch moet die nog bestaan denken wij sinds vandaag. Mainit (15 km van Bontoc) is bekend om zijn warmwaterbronnen en de zwavelhoudende dampen die zij afscheiden. Tussen de huisjes van 'krot en kompanie' bereiken we met enkele spelende jongetjes de plaats waar het water zich stomend en brobbelend een weg naar het aardoppervlak zoekt. Helse warmte, adembenemende zwaveldampen. (Zou Lucifer hier toch nog ergens rondwaren?) Voor de bewoners van dit boerengat is deze bron blijkbaar de normaalste zaak van de wereld, voor ons veeleer een wonderlijk fenomeen van onze Moeder Aarde.
Na de pic-nic ter plaatse in wat op zijn Filippijns ooit eens wellness-center wordt met zwavelhoudende baden, keren we Bontoc-waarts terug. De studenten houden zich nog wat bezig op de jaarlijkse lokale cultuurmarkt Lang-ay, vanwaar ze misschien nog enkele traditionele handicrafts voor jullie als cadeautje meebrengen...