Dag 21-22: Afscheid van de Filippijnen en terugreis

Na ons laatste Filippijnse ontbijt brengen we pak en zak naar beneden en stouwen we de bus vol met onze bagage en souvenirs, maar vooral het gevoel bekruipt ons dat deze studiereis voorbij gevlogen is en ons vooral de herinneringen zullen blijven bij foto's of bewegende beelden...
Pater Mark Lesage vergezelt ons naar de luchthaven en maakt met ons een ommetje langs Las Piñas waar hij lange tijd pastoor is geweest. We bezoeken de school waar een interscholen sport- en turnwedstrijd plaatsvindt en wanneer ze Fr. Mark opmerken met westerse gasten worden we op bijzondere wijze welkom geheten...
Zolang de trouwpartij in het kerkgebouw uit de Spaanse tijd nog niet begonnen is, kunnen we nog eens het doksaal bestijgen en het wereldbefaamde Bamboo-Organ bewonderen. Joke en Marie zijn hun muzikaal talent na 3 weken Filippijnen nog niet verleerd en forceren een orgelmelodietje uit dit bijzonder grootse instrument.
Het uur van vertrek nadert... Mark neemt van ons afscheid aan Nino Aquino National Airport en wij hopen dat ook komend jaar we bij deze hartelijke gastheer langs mogen komen. We staan klaar voor de lange vliegtuigreis van 3 + 13h terug naar Parijs. Kortrijk is dan niet ver meer...

Dag 20: Snorkelen in Batangas

Onze laatste volledige dag in de Filippijnen vatten we heel vroeg aan met een dagreis naar de koraalriffen van de provincie Batangas. Tussenin stoppen we halverwege de voormiddag om bij de uitgedoofde vulkaan van Lake Ta'al (het is nog gebeurd dat we na zonsondergang er aankwamen en niet veel meer konden zien). De busreis van zo'n viertal uren is meer dan de moeite waard geweest. We worden met twee bootjes naar een afgelegen resort gebracht waar we onder een stralende zon zwemvliezen en snorkel aantrekken. Voor de meesten onder ons is het de eerste keer om snorkelend kennis te maken met de kleurenpracht van verschillende exotische vissen en de prachtige grillen van moeder natuur met haar onderwaterfauna en -flora. Als broodkruimels in het water worden geworpen komen massa's gekleurde vissen op dit lokaas af. Na het snorkelen is het nog lekker genieten van de mooie namiddagzon in het water. Een prachtig ontspanningsmoment tot slot van een al even geslaagde studiereis...
We slagen er toch nog even in - voor het zonnetje ondergaat - om een ommetje te maken langs Lake Ta'al en er in Tagay Tay, midden het meer, voor een tweede keer de vulkaan te zien liggen. Dan maar 4 uur terug naar MaryHill midden het drukke verkeer. Tijdens deze lange busrit amuseren we ons met wat karaokezingen op de bus en dansen dat de bus er van wiebelt met verraste blikken van wie naast ons rijdt tot gevolg. Na het avondmaal vieren we nog enkele verjaardagen ineen bij een stukje taart op zijn Filippijns...

Dag 19: Blinden en melaatsen

In de voormiddag van onze voorlaatste volledige dag Filippijnen gaan we langs in het Centrum Caritas Manila in Pandacan Manila. Hier leidt Pater Luke Moortgat een instituut voor blinden en doven. Jammer genoeg is Pater Luke zelf niet aanwezig en zijn ook de meeste bewoners er niet, maar het blinde meisje Jennifer, dat straks naar de universiteit zal gaan, en een vrijwilligster die een zwaar anders-valiede blinde, teder ,vertellen ons over "haar kijk op de dingen" en het lot van anders-valiede verlatenen in Manila.
Op de middag gaan we eten in de Singing Cooks and Waiters, een aangenaam restaurantje waar we op zijn Filippijns qua eten en sfeer te gast zijn en studenten zelfs een danspasje wagen met de obers...
Na de middag trekken we tot bij Fr. Pol Foulon uit Wevelgem in Barangay Tala, Coloocaan City, Manila. Deze Barangay heeft zijn bekendheid te danken aan het melaatsenhospitaal en -dorp dat zich hier heeft ontwikkeld. We krijgen een introductie van de hoofdverpleger, bezoeken het hospitaal en zijn patienten, gaan we een kijkje nemen in het stoffen-poppenbedrijfje ter plaatsen waar melaatsen, vrouwen of kinderen van melaatsen hun wedde verdienen. Daarna bezoeken we nog de waardige 'beluikjes' die speciaal voor de genezen melaatsen en hun gezinnen werden gebouwd. Na een foto met Pater Pol aan het beluikje genaamd naar onze "grootste Belg" Pater Damiaan, moeten we terug de file in naar Maryhill: voor de zoveelste maal een vervelend facet van onze interessante uitstappen alhier...

Dag 18: Manila arm & rijk

Traditiegetrouw krijgen we in Manila vooral een introductie in de sociale realiteiten zoals ze zich aandienen in deze derde-wereld-agglomeratie. We bezoeken vooreerst Muntinlupa, een van de Manileese districten. We beginnen bij het project ASHI (Ahon sa Hirap = "uit de armoede opstijgen"). Op basis van de principes van Grameen-banking wordt aan vrouwen micro-kredieten verleent waarmee ze een klein zaakje kunnen opstarten, mensen werk geven en in het onderhoud van hun eigen gezin kunnen voorzien. Na een inleiding trekken we naar de squathers langs de spoorweg en mogen we een kijkje nemen in de zaakjes die in deze krottenwijk werden opgericht: een schoenmakerijtje, een souvenirfabriekje enz... Ondanks de miserie en de armoede, proberen deze mensen waardig en helemaal niet miserabel aan hun toekomst (vaak met vallen en opstaan) te bouwen... De blijdschap die van de gezichten van deze vele mensen en kinderen straalt, stemt ons in deze dagen meerdere malen tot nadenken. Slechts een steenworp verder in Muntinlupa gaan we op de middag eten en kort winkelen in de recent gebouwde Festival Super Mall. Het contrast kan nauwelijks groter zijn...
Na de middag trekken we naar wat eens Smokey Mountain was en waar Fr. Ben Beltran ons leert meedromen met de dromen van zijn mensen die vroeger leefden van de afvalverwerking. Afvalverwerking en -selectie als speerpunt van deze Barangay ipv van dumpen zoals we op vele andere plaatsen in Manila zien, bouw van een ecologisch verantwoord kerkgebouw, een plantage met bio-groenten, zijn computer-learning voor de straatkinderen, computergestuurde aankopen zonder de winsten van tussenpersonen op de rug van deze allerarmsten... Nadat we een schitterend choreografisch optreden krijgen van zijn jongeren die Mindanao in beeld brengen, wandelen we de stofferige afgesloten afvalberg op: kinderen spelen er, zoeken er nog naar iets waardevols, telen er camote om op te knabbelen; een man komt ons vertellen hoe arm iedereen er wel is... We houden er ons wat bezig - wat is bezighouden op deze plaats? - zodat we, wegens het drukke verkeer, opnieuw de zonsondergang over Manila vanop het terras van Maryhill missen.

Dag 17: Naar Manila

's Morgens is iedereen vlot klaar om tegen 9 uur te vertrekken, alleen lijkt de bus er nog niet te zijn die ons naar Manila moet brengen. Wat over en weer gebel leert dat de bus er toch wel degelijk is, maar aan de de andere kant van de universiteit staat. Ja, misschien toch wel ergens te begrijpen: de guards die aan de poorten van alle gebouwen de security verzekeren, moeten op deze dag werken, terwijl alle ambtenaren en werknemers van presidente Gloria Macapagal Arroyo (GMA) dit verlengde weekend krijgen; ze hadden vandaag ook liever niets gedaan.
Als de bus gevonden is, nemen we op een officiele manier afscheid van Fr. Eugene Van Ackere en de twee Filippijnse studenten geneeskunde, Michael en Vincent, die ons de hele reis in de bergprovincie vergezeld hebben. Wij danken Eugene voor de de derde keer dat hij voor onze studenten geneeskunde van de KULAK als Big Commander in Chief op onze bergreis optrad en als duiveltje-doe-'t al bij alle problemen die ons overkwamen op weg naar/in Sagada, Bontoc, Mainit, Banawe, Mainit, Mayoyao en Bayombong. Dank aan de twee studenten die ons meehielpen mee te kijken naar de realiteiten zoals ze zich voor hen in de (nabije) toekomst aandienen. Na een stop en bezoek aan het Veteran's Hospital van Bayombong, zeggen we hen definitief vaarwel.
De weg naar Manila is voor een Belg niet zo lang (slechts 320km), maar duurt vooral lang. Als we met een tussenstop in Jollibee van San Jose, zo'n 9 uur later dan ons vertrek in Maryhill Tay-Tay aankomen, beseffen we dat het verkeer in Metro Manila voor de komende dagen een lijdensweg wordt... Gelukkig staat Pater Marc Lesage ons al gastvrij op te wachten en maken de BBQ met zicht om Manila by Night en de fris getapte San Miguel veel goed...

Dag 16: In Bayombong - Solano

Na de vele reisperikelen wordt onze laatste zondag in Bayombong inderdaad eerder een rustige dag. Wie dat wil kan mee naar de laatste mis en hoogmis van die voormiddag om 8.30 am in de kathedraal (die van 5 en 7 am) waren al voorbij. In de goed gevulde kathedraal met jonge mensen en veel kinderen is het haast geen seconde stil: kinderen lopen rond, spelen het spel van de morgen verder, laten zich een ballon kopen om wat rustiger te worden. Engels en de lokale taal wisselen elkaar snel af in zang en teksten. De priester heet ons ook in het bijzonder welkom waarop de aanwezigen ons begroeten met een spontaan applausje. Tot de middag is iedereen vrij om wat rond te lopen links of rechts, of zich te laten verrassen door de warmte die snel aan het stijgen is.
Na de middag gaan we naar de Cockpit van Solano om enkele gevechtjes van de kemphanen en de show errond eens mee te maken. Eerst worden de hanen getoond, enkele bookmakers krijgen eerst de kans om te wedden, daarna mag iedereen onder elkaar weddenschappen afsluiten onder een oorverdovend geroep, vechten de hanen till death or dishonour, en wordt nadien het geld uitgewisseld... Niet echt verheffend, maar interessant om gezien te hebben voor inwoners van een land waar deze 'dierensport' verboden is...
Terug in St. Mary's verlaten de drivers Rudy en Boyet ons met slechts een van (de tweede staat nog met motorpech in Mayoyao...) Wij danken hen voor hun schitterende diensten en wensen hen een goede terugreis naar Baguio toe. We nemen avondmaal blijven nog wat buiten napraten of zingen bij een lied uit de codex van Thomas. De enen zoeken hun bed op, de anderen blijven op het binnenplein nog wat staren naar de sterren...

Dag 15: Naar Bayombong

Zoveel was onmiddellijk duidelijk: we zouden niet over de van met pech kunnen beschikken om naar Bayombong te reizen. De drivers laten hem in Mayoyao staan en zullen hem later (laten) repareren en naar Baguio terugbrengen. Hoe in Bayombong geraken? Tien studenten en bagage achterlaten lijkt niet de beste oplossing, dus moeten we ons verhelpen met de middelen die we hebben. De extra bagage wordt in de andere van en pick-up getast en wie niet meer meekan neemt de bus die er normaal om 9h45 zou zijn (het werd 10h30).
Snel beslissen enkelen de reis naar Santiago te maken op het dek van de bus, 4 meter boven begane grond en ze beschermen zich, na menige waarschuwing, tegen de brandende zon. De anderen zitten gewoon in de bus à la Philippino... De pick-up en van volgen of rijden voor. Na een middagse tussenstop wordt de reis tot Santiago verdergezet. Ongetwijfeld hebben de busreizigers, naast het warme klimaat van de lowlands dat we tegemoet rijden, van de andere views in het Filippijnse landschap kunnen genieten (omdat ze hoger zitten in een bus). In Santiago wordt wat onderhandeld en met een van rijden de busreizigers door tot de Saint Mary's University te Bayombong waar we de komende twee nachten zullen logeren. Eind goed, al goed: we zijn allen geraakt waar we moesten zijn...
Na het avondmaal wordt snel een douche genomen om het zweet en stof van die dag weg te spoelen. De vrouw des huizes van het verblijf laat een karaoke-toestel erbij halen dat voor een deel van de avond voor de groepsontspanning zorgt. Na een tijd zingen, gaan enkelen slapen, praten buiten na bij avondzwoele temperaturen of kijken tot lang in de nacht naar de sterren...