Traditiegetrouw krijgen we in Manila vooral een introductie in de sociale realiteiten zoals ze zich aandienen in deze derde-wereld-agglomeratie. We bezoeken vooreerst Muntinlupa, een van de Manileese districten. We beginnen bij het project ASHI (Ahon sa Hirap = "uit de armoede opstijgen"). Op basis van de principes van Grameen-banking wordt aan vrouwen micro-kredieten verleent waarmee ze een klein zaakje kunnen opstarten, mensen werk geven en in het onderhoud van hun eigen gezin kunnen voorzien. Na een inleiding trekken we naar de squathers langs de spoorweg en mogen we een kijkje nemen in de zaakjes die in deze krottenwijk werden opgericht: een schoenmakerijtje, een souvenirfabriekje enz... Ondanks de miserie en de armoede, proberen deze mensen waardig en helemaal niet miserabel aan hun toekomst (vaak met vallen en opstaan) te bouwen... De blijdschap die van de gezichten van deze vele mensen en kinderen straalt, stemt ons in deze dagen meerdere malen tot nadenken. Slechts een steenworp verder in Muntinlupa gaan we op de middag eten en kort winkelen in de recent gebouwde Festival Super Mall. Het contrast kan nauwelijks groter zijn...
Na de middag trekken we naar wat eens Smokey Mountain was en waar Fr. Ben Beltran ons leert meedromen met de dromen van zijn mensen die vroeger leefden van de afvalverwerking. Afvalverwerking en -selectie als speerpunt van deze Barangay ipv van dumpen zoals we op vele andere plaatsen in Manila zien, bouw van een ecologisch verantwoord kerkgebouw, een plantage met bio-groenten, zijn computer-learning voor de straatkinderen, computergestuurde aankopen zonder de winsten van tussenpersonen op de rug van deze allerarmsten... Nadat we een schitterend choreografisch optreden krijgen van zijn jongeren die Mindanao in beeld brengen, wandelen we de stofferige afgesloten afvalberg op: kinderen spelen er, zoeken er nog naar iets waardevols, telen er camote om op te knabbelen; een man komt ons vertellen hoe arm iedereen er wel is... We houden er ons wat bezig - wat is bezighouden op deze plaats? - zodat we, wegens het drukke verkeer, opnieuw de zonsondergang over Manila vanop het terras van Maryhill missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten