In de voormiddag van onze voorlaatste volledige dag Filippijnen gaan we langs in het Centrum Caritas Manila in Pandacan Manila. Hier leidt Pater Luke Moortgat een instituut voor blinden en doven. Jammer genoeg is Pater Luke zelf niet aanwezig en zijn ook de meeste bewoners er niet, maar het blinde meisje Jennifer, dat straks naar de universiteit zal gaan, en een vrijwilligster die een zwaar anders-valiede blinde, teder ,vertellen ons over "haar kijk op de dingen" en het lot van anders-valiede verlatenen in Manila.
Op de middag gaan we eten in de Singing Cooks and Waiters, een aangenaam restaurantje waar we op zijn Filippijns qua eten en sfeer te gast zijn en studenten zelfs een danspasje wagen met de obers...
Na de middag trekken we tot bij Fr. Pol Foulon uit Wevelgem in Barangay Tala, Coloocaan City, Manila. Deze Barangay heeft zijn bekendheid te danken aan het melaatsenhospitaal en -dorp dat zich hier heeft ontwikkeld. We krijgen een introductie van de hoofdverpleger, bezoeken het hospitaal en zijn patienten, gaan we een kijkje nemen in het stoffen-poppenbedrijfje ter plaatsen waar melaatsen, vrouwen of kinderen van melaatsen hun wedde verdienen. Daarna bezoeken we nog de waardige 'beluikjes' die speciaal voor de genezen melaatsen en hun gezinnen werden gebouwd. Na een foto met Pater Pol aan het beluikje genaamd naar onze "grootste Belg" Pater Damiaan, moeten we terug de file in naar Maryhill: voor de zoveelste maal een vervelend facet van onze interessante uitstappen alhier...
1 opmerking:
Indrukwekkend, adembenemend... ook voor wie thuis deze berichten leest.
Nogmaals proficiat voor dit heel merkwaardig initiatief. Hopelijk koesteren deze jonge mensen jarenlang hun (vermoedelijk) sterke ervaringen en... doen ze er iets mee.
Nog een warm afscheid van de Filippijnen en een vlekkeloze terugreis!
Ouders en zus van Thomas.
Een reactie posten